معنی مه
- مه(مَ)
- در ترکی مزید مؤخری است که در عقیب مفرد امر مخاطب درآید و گاه مانند ’مک’ مجموع مرکب معنی مصدری دهد و گاه معنی اسم ذات، چون: سورتمه، قورمه، دگمه، یورتمه، چاتمه، چکمه، دلمه، قاتمه، یارمه، باسمه، سخلمه (سقلمه) ، قیمه، کسمه، داغمه، چالمه. (از یادداشتهای مؤلف)