تبریزی. از گویندگان قرن 11 و12 هجری قمری و ملقب به ایمان از نجبای تبریز است چنانچه آبای ایشان نقیب الاشراف بوده و خود در بحر تصوف مستغرق و الحال در تبریز است. ابیات زیر از اوست: نبینی روی دل تا روی دل با این و آن بینی نیابی خویش را تا خویشتن را در میان بینی مکدر می نماید صورت از آیینۀ رنگین دل خود صاف کن تاصافی خلق جهان بینی. (از تذکرۀ نصرآبادی ص 194)
