ولد ارشد خواجه عصام الدین. وی مانند پدر سالهابه امر شیخ الاسلامی ماوراءالنهر مشغول بود. از کسب علوم بهرۀ تمام داشت و در حل و فصل مهمات شرعی به امانت و دیانت مشهور بود. از پیروان و هواداران طریق میرزا عبداﷲ شیرازی سالک طریقت بود و پس از استیلای سلطان سعید بر سمرقند به سوی خراسان شتافت، ولی بعد به استدعای سلطان به زادگاه خویش برگشت و در اواخر عمر دوباره به هرات آمد و به سال 876 هجری قمری در مدرسه امیر چقماق شامی درگذشت. (از رجال حبیب السیر ص 140)
