مولانا غیاث الدین، جمشید قاینی ابن مولانا سلطان بخت. پدرش کاتب دارالقضاه قاضی قطب الدین احمد امامی بود. مولانا جمشید از مسائل شرعی و کتابت صکوک و سجلات وقوفی تمام داشت. در اواسط سلطنت خاقان منصور (سلطان حسین میرزا بایقرا) چندگاه مأکولات وی را به حیلۀ شرعی از شایبۀ شبهه و حرمت پاک میکرد و از این رو به حلالی ملقب شد، و سرانجام به منصب صدارت سلطان حسین میرزا و پس از آن به صدارت بدیع الزمان میرزا رسید. وی در ولایت قاین بسال 919 ه.ق. درگذشت. (از حبیب السیر چ خیام ج 4 صص 324- 325 به اختصار). در جای دیگر از همین کتاب (ج 4 ص 113) غیاث الدین جمشید جلابی و در مورد دیگر (ص 365) ’جلالی’ آمده است و صحیح حلالی است و وجه تسمیۀ آن گفته شد. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 113، 365، 382، 383 شود
