مولانا مولانا صبری، صاحب مجالس النفائس گوید: خوارزمی است. لیکن شخصی ابدال و پریشان حال دایم مفلس و قلاش و مختلط با مردم اوباش و از دیوانگی با مردم بسر نمیبرد و طبع و نظم قوی داشت و غزل خوب می گفت ولیکن معنی شعر خود را نمی دانست و این مطلع از اوست: بروز تشنگی آب روان نبود هوس ما را دم تیغ ترا گر بر گلو رانیم بس ما را. (مجالس النفائس ص 289)
