نام طنبوری که ابراهیم عادلشاه حاکم بیجاپور داشت و از بس توغل به علم موسیقی داشت، این همه عزیزش می انگاشت که چون آن را به جایی می بردند در تخت روان می گذاشتند و علم و نقاره و کرنا همراه می بود و امرا او را کرنش می کردند، (از آنندراج) : رواست کرنش و تسلیم از آن به موتی خان که شاه چون خلفانش گرفته در دامن دری که دامن شاهش صدف بود شاید که جان فشاندش از مهر دایۀ معدن، سنجر کاشی (از آنندراج)
