اصفهانی میرزا ابوالحسن، از گویندگان قرن دوازدهم هجری بود. وی به گجرات سفر کرد و در حیدرآباد در خدمت نواب نظام الملک آصف جاه به جاه و مقام رسید. موالی از حیدرآباد به دهی و از آنجا به لکهنو عزیمت کرد و در آنجا در هفتادسالگی درگذشت. بیت زیر از اوست: نشأه از می خانه طبع متین تا برده ام چون نصیری عشق مولی شد موالی کار من. (از فرهنگ سخنوران) (از قاموس الاعلام ترکی) کشمیری، مرتضی قلیخان، از شعرای قرن دوازدهم و از ستایشگران پادشاهان تیموری هند بود. بیت زیر مقطع یکی از اشعار اوست: تا موالی شد مرید علوی صاحب سخن نغمه اش رشک نوای عندلیب آمل است. (از قاموس الاعلام ترکی) (از فرهنگ سخنوران) خراسان خان از شاعران قرن دهم و اصلش از لار است و سیاحت بسیاری کرده. بیت زیراز اوست: دگر ای دل منه از کوی آن دلبر قدم بیرون که باشد کشتنی صیدی که آید از حرم بیرون. (از قاموس الاعلام ترکی) (از فرهنگ سخنوران)
