مؤید در لغت نامه دهخدا به چه معنا است؟

Q: منبع معنی مؤید چیست؟

منبع: لغت نامه دهخدا

Question

Accepted Answer

مؤید در لغت نامه دهخدا: قوت داده شده. (منتهی الارب) (آنندراج). قوت داده شده. نیروداده شده. (ناظم الاطباء). قوت داده شده. تقویت شده. نیرویافته. تأییدگشته. (یادداشت مؤلف)، تأییدکرده شده و از جانب خداوند تبارک و تعالی نیروداده شده. (ناظم الاطباء) :، به علم و عدل و به آزادگی و نیکخوئی، مؤید است و موفق، مقدم است و امام.، فرخی.، فرق میان پادشاهان مؤید موفق و میان خارجی... آن است که... متغلبان را... خارجی باید گفت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 93).، استاد و طبیب است و مؤید ز خداوند، بل کز حکم و علم مثال است مصور.، ناصرخسرو.، مؤیدی که به حق عنف و لطف سیرت او، معین ظلمت و نور است و یار آتش و آب.، مسعودسعد.، ملک مؤید مظفر منصور معظم. (سندبادنامه ص 8). امیر کبیر عادل مؤید مظفر. (گلستان).، مؤید نمی مانداین ملک گیتی، نشاید بر او تکیه بر هیچ مسند.، سعدی.، - مؤید من عنداﷲ، تأییدشده از جانب خدا. که ایزد عزوجل تأییدش کرده باشد. (از یادداشت مؤلف)