راه در کوه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط) ، پای افزار. (مهذب الأسماء). موزه و نعل کهنۀ درپی کرده. (منتهی الارب). موزه و کفش کهنۀ درپی کرده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط) ، راه کوتاه. (از اقرب الموارد) ، کانون آتش و این مولده است. (از محیطالمحیط). آتشدان. مجمر و کولخ و تفکده. (ناظم الاطباء). انگشت دان که آن را مجمر نیز گویند، در کشف به ضم اول و سوم. (غیاث) (آنندراج). آتشدان فلزین از قبیل آهن یا برنج و غیره. (یادداشت مرحوم دهخدا) : تا در زمانه چون مه کانون کشد سپاه در تابخانه موسم کانون و منقل است. امیر معزی (دیوان چ اقبال ص 103). گلبنی بررویداکنون در میان خانه ها بیخ او در منقل و کانون و شاخ اندر اثیر. امیر معزی (ایضاً ص 219). اثیر است و اخضر به بزم تو امشب یکی تف منقل دگر موج ساغر. خاقانی. زآن مربع نهند منقل را تا مثلث در آذر اندازند. خاقانی. منقل برآر چون دل عاشق که حجره را رنگ سرشک عاشق شیدا برافکند. خاقانی. مجلس دو آتش داده بر این از حجر وآن از شجر این کرده منقل را مقر آن جام را جا داشته. خاقانی. نبیذ خوشگوار و عشرت خوش نهاده منقل زرین پرآتش. نظامی. سینۀ پرآتش مرا چون منقل است کشت کامل گشت و وقت منجل است. مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 413). اوان منقل آتش گذشت و خانه گرم زمان برکۀ آب است و صفحۀ ایوان. سعدی. چو آتش درخت افکند گلنار دگر منقل منه آتش میفروز. سعدی. - قبل منقل، لوازم. اثاثه. افزار و آلات. گویا اصلاً قسمتی از لوازم و اثاثه و زین وبرگ الاغ است. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمال زاده) : یابویی که علاوه بر من، قبل منقل و آبداری و خرت و پرت من هم در ترک بندیش بود. (ترجمه حاجی بابای اصفهانی چ تهران ص 12). - امثال: ای فلک ! به همه منقل دادی به ما کلک. عامه درموقع غبطه یا رشک به مزاح بدین جمله از ناسازگاری بخت شکایت کنند. (امثال و حکم ج 1 ص 328)
