این کلمه در بیتی از شاهنامۀ فردوسی چ بروخیم و بعضی از نسخ ولف آمده و در فهرست ولف به تقریب چنین معنی شده: ’ظاهراً به معنی متکبر و مغرور’ ولی در شاهنامۀ چ دبیرسیاقی ج 5 ص 2365 ’ارمنی فش’ و در چ روسیه ج 9 ص 73 ’منی فش’آمده است: ز دست یکی بدکنش بنده ای پلید و منش فش پرستنده ای. فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 9 ص 2738)
