خرد و صغیر. فیروزآبادی در کلمه مجوس گوید: ’مجوس بر وزن صبور نام مردی بوده است با گوشهای خرد که دینی نهاده و مردمان را بدان خواند و مجبوس معرب منجگوش است’. از گفتۀ فیروزآبادی چنین برمی آید که ’منج’ بمعنی خرد و صغیر و کوچک باشد. البته کلمه مجوس ’منج گوش’ نیست، ولی کلمه ’منج’ را چون فیروزآبادی بمعنی خرد می گیرد، تا دلیل مخالف نباشد، انکارش صعب است. واﷲ اعلم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در حاشیۀ المعرب جوالیقی ص 320 آمده: ففی القاموس: ’مجوس’کصبور، رجل صغیرالأذنین وضع دیناً و دعا الیه. معرب ’منج کوش’. رجل مجوسی. ج، مجوس... و کلمه ’منج’ ضبطت فی نسخ القاموس بکسرالمیم ولکن ضبطها فی المعیار بالضم و فسرها عن الفارسیه بمعنی الذباب و الزنبور..
