آن که خود را به بستن گردن بند، زینت کرده باشد. (ناظم الاطباء) ، عمل کننده بر قول کسی بغیر دلیل. (غیاث). تقلید کننده و آنکه بر قول کسی بدون دلیل عمل کند. پس ایست. (ناظم الاطباء). آن که از خود تصرفی ندارد. آن که قول و فعل دیگر را بی تصرف و تعمقی پیروی کند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : پشت این مشت مقلد خم که کردی در نماز در بهشت ار نه امید قلیه و حلواستی. ناصرخسرو. از مقلد مجوی راه صواب نردبان پایه کی بود مهتاب. سنائی. پیران سلف را مقلد باش و بر طریقت ایشان می رو. (ترجمه رسالۀ قشیریه چ فروزانفر ص 727). آن مقلد هست چون طفل علیل گرچه دارد بحث باریک و دلیل. مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 301). آن مقلد سخرۀ خرگوش شد وز خیال خویشتن پرجوش شد. مولوی (ایضاً، ص 398). آن مقلد شد محقق چون بدید اشتر خود را که آنجا می چرید. مولوی (ایضاً ص 125). از مقلد تا محقق فرقهاست کاین چو داود است و آن دیگر صداست. مولوی. باده خور غم مخور و پند مقلد منیوش اعتبار سخن عام چه خواهد بودن. حافظ. ، آن که در احکام فقهی تقلید مفتی و مجتهدی کند. آن که در احکام فروع دین از مجتهدی تقلید کند. مقابل مقلّد و مجتهد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، اطاعت کننده. پیروی کننده: ای دل برو مقلد احکام شرع باش کز یمن آن به عالم تحقیق وارسی. ابن یمین. ، آن که کاری را به عهده می گیرد. (ناظم الاطباء) : هرکه بر درگاه پادشاهان... از عملی که مقلد آن بوده معزول گشته... پادشاه را تعجیل نشایست فرمود در فرستادن او به جانب خصم. (کلیله و دمنه) ، مجازاً به معنی نقال آید. (غیاث). نقال. (ناظم الاطباء) ، آن که به طور مضحکه و مسخره مانند گفتار و کردار کسی عمل می کند و ادا و نوای او را درمی آورد و مسخره و بذله گو و چنگی. (ناظم الاطباء). بازیگری که کار یا گفتار یا شکل کسان را چنانکه هست از خود بنماید. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
