سنگی است که حضرت ابراهیم هنگام بنای بیت بر آن ایستاد و گویند سنگی است که چون زوجه اسماعیل سر او را می شست حضرت بالای آن ایستاده بود و این همان سنگ معروفی است که به امر خدا در مسجدالحرام نهاده اند و مردم نزد آن نماز گزارند. (از معجم البلدان) : خدای تعالی از میان زمزم و مقام پیغامبر را به معراج برد. (مجمل التواریخ و القصص ص 24). هست سم مرکب و پای رکابت در عجم همچنان کاندر عرب رکن و مقام است و حجر. امیرمعزی. او کعبۀ علوم و کف و کلک و مجلسش بودند زمزم و حجرالاسود و مقام. خاقانی. به زمزم و عرفات و حطیم ورکن و مقام به عمره وحجر و مروه و صفا و منی. ؟ (از سندبادنامه ص 143). و رجوع به مقام ابراهیم شود
