ابن عبدالله ، ملقب به علاءالدین (686-762 هجری قمری). مورخ و از حافظان حدیث و عالم به انساب بود. وی مستعرب ترک نژاد و از مردم مصر بود. تصنیفات او بیش از صد مجلد و از آن جمله است: ’شرح البخاری’ در بیست مجلد، ’شرح سنن ابن ماجه’، ’ذیل علی التهذیب’و ’جمع اوهام التهذیب’ و کتب دیگر. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 1060). و رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ص 1768 شود
