از شعرای قرن دهم هجری است. در مشهد مقدس اقامت گزید و به سال 976 هجری قمری عازم حج گردید و از آنجا سوار بر کشتی رهسپار هندوستان شد اما کشتی دچار طوفان گردید و اهل کشتی همه غرق شدند. وی به سبب تألیف رسالۀ ’لذت’ که متضمن لطایف و ظرایف است به ’لذت’ شهرت یافته بود. از اوست: افسوس که پیک عمر راهی کردیم مردانه نزیستیم و واهی کردیم در نامه نماند جای یک نقطه سفید از بس که شب و روز سیاهی کردیم. و رجوع به تذکرۀ صبح گلشن و تذکرۀ مجمع الخواص و فرهنگ سخنوران تألیف خیام پور شود
