فرمانبردار. (منتهی الارب) (دهار) (آنندراج). فرمانبردار و مطیع. (ناظم الاطباء). مطواعه. مطیع. (اقرب الموارد). بسیار فرمانبردار. سخت مطیع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : یک بندۀ مطواع به از سیصد فرزند کاین مرگ پدر خواهد و آن عمر خداوند. رودکی (یادداشت ایضاً). مکره بگه بخل تو باشی و نه مطواع مطواع گه جود تو باشی و نه مکره. منوچهری. تا جهان باشد جبار نگهبان توباشد بخت مطواع تو و چرخ به فرمان تو باشد. منوچهری (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). خواهم که ز من بندۀ مطواع سلامی پوینده و یابنده چویک درّ معمر. ناصرخسرو. صد بندۀ مطواع فرو بست به درگاه از قیصری و مکری و بغدادی و خانیش. ناصرخسرو. هیکلت بس شگرف گاه طلاع کودکان را چرا شوی مطواع. سنائی. هر چند عدد مرد ایشان زیادت از هفتاد هزار بود مطواع او شدند. (جهانگشای جوینی). در سرّا و ضرّا امیر جیوش را مطواع نه به توقع جامگی و اقطاع. (جهانگشای جوینی)
