نامش پیر مرادبیک و اصلش از زنگنه و در جوانی ملازم زندیه و در پیری مربی فرزندان امرای شهر شیراز بود. وی را دیده بودم. معقولیتی داشت و از صحبت فضلا و شعرا مشعوف میگشت. بر اشعار حافظ نثری شرح وار می نوشت که مطبوع اماجد نیفتاد. میرزا حیدرعلی نام فرزندش از معارف بود. غالباً عاملی و چاکری میکرد. باری این چند بیت از اوست: عشقبازی بود از روز ازل پیشۀ ما خوشتر است از همه اندیشۀ اندیشۀ ما. # # # نمودم بیقراری تا دلش را مهربان کردم پس از این بیقراریها قراری کرده ام پیدا. (مجمعالفصحاء چ مصفا ص 933)
