معنی مستکلیٔ مستکلیٔ (مُ تَ لِءْ) نعت فاعلی از استکلاء. زمین بسیارگیاه. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). رجوع به استکلاء شود لغت نامه دهخدا
