نعت مفعولی از مصدر استدامه. آنچه دوام آن را خواسته باشند. (اقرب الموارد) ، همیشه و همیشگی خواهنده. (غیاث) (آنندراج). پیوسته پاینده. غالباً در مورد دعا به کار میرود به معنی همیشگی و جاویدان باد، دیرینه و علی الدوام باد: أقضی القضاه حجه الاسلام زین دین کاثار مجد او چو ابد باد مستدام. خاقانی. یارب، کمال و عافیتت بر دوام باد اقبال و دولت و شرفت مستدام باد. سعدی (کلیات ص 814). - ظل عالی مستدام، سایۀ شما مستدام. و رجوع استدامه شود
