معنی مسبغ مسبغ(مُ سَبْ بِ) نعت فاعلی از مصدر تسبیغ. رجوع به تسبیغ شود، شترماده که بچۀ قریب زادن را افکنده باشد. (منتهی الارب). بارداری که بچۀ خود را افکنده باشد در حالی که موی برآورده باشد. (اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
