معنی مرکوم مرکوم (مَ) نعت مفعولی از رکم. رجوع به رکم شود، برهم نشانده و فراهم آمده. (منتهی الارب). متراکم: سحاب مرکوم، ابر متراکم و برهم نشسته. (از اقرب الموارد) : و ان یروا کسفاًمن السماء ساقطا یقولوا سحاب مرکوم. (قرآن 44/52) لغت نامه دهخدا
