معنی مذود - لغت نامه دهخدا
معنی مذود
- مذود(مِذْ وَ)
- زبان. (مهذب الاسماء) (از بحر الجواهر) (منتهی الارب). لسان. (متن اللغه) (اقرب الموارد). قال:و یبلغ ما لایبلغ السیف مذودی، ای لسانی. (اقرب الموارد) ، مطرد. (یادداشت مؤلف از مستدرک تاج العروس ذیل ذود) (از اقرب الموارد). نیزۀ خرد. آلت طرد و دفع. رجوع به معنی بعدی شود، شاخ گاو. مذودالثور. (از متن اللغه) (از منتهی الارب). مذود، المطرد، یقال: الثور یذود عن نفسه بمذوده، ای بقرنه، والفارس بمذوده، ای بمطرده. (اقرب الموارد) ، معلف چارپایان. (متن اللغه). معتلف دابه. (اقرب الموارد). جای علف ستور و علفدان. (منتهی الارب). آخر. (یادداشت مؤلف). جای علوفه خوردن حیوانات
لغت نامه دهخدا