معنی مدین مدین(مُ دَیْ یِ) بر دین خود گذارنده کسی را. (از آنندراج). متحمل و بردبار در امور دین. (ناظم الاطباء) : دیّنه ، بر دین خود گذاشت او را. (منتهی الارب). نعت فاعلی است از تدیین. رجوع به تدیین شود لغت نامه دهخدا
