ابن محمد بن محمد بن سعد بن عبدالله بروی شافعی فقیه، مکنی به ابومنصور. از ائمۀ فقهاء شافعی در فقه و علم کلام و وعظ بود. فقه را از محمد بن یحیی آموخت. در خلاف راه تازه ای دارد. او راست: کتاب ’المقترح فی المصطلح’ در جدل. بروی در سال 576 هجری قمری به بغداد آمد و مورد استقبال خاص و عام گردید و در مدرسه بهائیه نزدیک نظامیۀ بغداد روزانه چند نوبت به تدریس می نشست و در مسجد جامع قصر خلیفه حلقۀ مناظره داشت و در مدرسه نظامیه بوعظ می نشست و در آن هنگام مدرس نظامیه ابونصر احمد بن عبدالله شاشی بود. تولد او سال 517 هجری قمری به طوس بود و در سال 567 هجری قمری به بغداد درگذشت و المستضی بأمرالله در مسجد قصر بر وی نمازگزارد و در جوار ابواسحاق شیرازی در باب ابرز دفن گردید. (از وفیات الاعیان چ بیروت ج 4 صص 225- 226)
