ابن ناصر بن محمد، مکنی به ابوالفضل بغدادی و معروف به سلامی حافظ ادیب. ادب را از خطیب تبریزی ابوزکریا فراگرفت و دارای خطی بسیار نیکو بود. بسیاری از ائمه از او روایت کرده اند و از جملۀ آنان ابوالفرج بن الجوزی است و سمعانی نام او را در کتابهای خود آورده است. ولادت او در سال 467 هجری قمری و وفاتش به سال 550 هجری قمری بوده است. وی در باب الحرب در زیر سدره در جوار ابومنصور ابن الانباری واعظ دفن گردید. (از وفیات الاعیان چ بیروت ج 4ص 293). و رجوع به ابوالفضل محمد بن ناصر سلامی شود
