معنی محلق محلق(مِ لَ) استره. (منتهی الارب). تیغ که بدان موی تراشند. موسی. ستره. (از یادداشت مرحوم دهخدا). استره. (مهذب الاسماء) ، گلیم درشت کانه یحلق الشعر. ج، محالق. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
