معنی محل گو محل گو (خُ فُ) محل گوی. گویندۀ لایق و شایسته. (ناظم الاطباء). آنکه سخن بر وقت و به موقع آن زند و بی محل گوی مقابل آن. (آنندراج) لغت نامه دهخدا
