میرزا عبدالوهاب پسرزادۀ آقامحمد هاشم زرگر اصفهانی است که در خط نسخ استاد مسلم زمان بوده است و پدرش میرزا محمدعلی مردی دانا و نیز محرم تخلص می نموده است. میرزا عبدالوهاب در یزد متولد شد و چون پدر درگذشت تخلص وی را برگزید و به عتبات رفت و سپس مقیم کرمانشاهان شد و آنگاه به طهران آمد و مداحی محمدشاه قاجار پیشه کرد و مورد لطف شاه قرار گرفت و لقب ملک الشعرائی عراقین یافت و منشور و مرسوم در حق او صادر شد. در طهران با فضلا آمیزش گرفت و به تعلیم زبان فرانسه پرداخت و نیکو بیاموخت و به هنگام تألیف مجمعالفصحاء در مدرسه دارالفنون دستیار استادان زبان فرانسه بوده است. محرم درباره پیغمبر اکرم مدایح و مناقب و در رثاء امام حسین علیه السلام مراثی دارد و هدایت منتخبی از قصاید و مسمطات و دیگر اشعار وی را نقل کرده است. رجوع به مجمع الفصحاء ج 2 صص 457- 459 شود
