حضورنویس یعنی واقعه نویس دربار پادشاهی. (غیاث). حضورنویس. محمد نصیرآبادی در احوال میرزا طاهر وحید نوشته: که چون جوهر قابلیت از جبهه اش نمایان بود به صوابدید نواب خلیفه سلطان به منصب مجلس نویسی سرافرازی یافت. و چون ایشان را در جای دیگر به واقعه نویس یاد کرده از اینجا معلوم میشود که مجلس نویسی و واقعه نویسی یکی است. (آنندراج). واقعه نویس. کسی که پس از وزیر اعظم از همه درباریان دورۀ صفوی با شخص شاه محرم تر بود و به همین سبب او را ’عالیجاه مقرب الخاقان’ می خواندند. در مجالس خاص و عام نزدیک شاه می نشست و در شوراهای سلطنتی شرکت می جست و چون تمام احکام شاهی بوسیلۀ او نوشته و اجرا می شد. ازهمه اسرار دولتی آگاه بود. جواب نامه های پادشاهان بیگانه را او انشا می کرد. احکام مناصب و مواجب و تیول و غیره را او می نوشت. عرایض امرا و حکام را که از ولایات می رسید، او به عرض شاه می رسانید و جواب آنها را به دستور شاه تهیه می کرد. وی در مجلس شاه در جانب چپ او می نشست و به همین سبب گاه او را وزیر چپ می گفتند. (زندگانی شاه عباس تألیف نصراﷲ فلسفی، ج 2 ص 406) ، کاتب و محرر انجمن. (ناظم الاطباء)
