نام او را عوفی ابوشریف احمد بن علی مجلدی گرگانی آورده است. اشعار او درلباب الالباب و ترجمان البلاغه به نام مخلدی و در چهارمقاله به نام ’شریف مجلدی’ و لغت فرس اسدی چ تهران یک بار به نام مخلدی و چند بار به نام مجلدی آمده است و با توجه به این منابع مختلف اسم این شاعر ’شریف مجلدی’ یا ’مخلدی’ و یا ’ابوشریف مجلدی’ یا ’مخلدی’ بوده است و چون در دو بیت معروف خود از آنچه از دولت سامان باقی مانده سخن گفته و نام آن دولت را چون دولتی گذشته همراه دولت آل ساسان آورده است بنابراین پس از روزگار امرای سامانی می زیسته و چون نام او در ترجمان البلاغه که ظاهراً در اواخر قرن پنجم تألیف شده است آمده، بنابراین پیش از عهد تألیف این کتاب زندگی می کرده و بدینسان می توان وی را از شاعران اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم محسوب داشت. از اشعار اواین دو بیت در چهارمقاله و لباب الالباب آمده است: از آن چندان نعیم این جهانی که ماند از آل ساسان و آل سامان ثنای رودکی مانده ست و مدحت نوای بار بد مانده ست و دستان. و ابیات ذیل در ترجمان البلاغه آمده: هر که را بهره کرد ایزد فرد دانش و امن و تندرستی و خورد زین جهان بهرۀ تمامی یافت گو به گرد دگر فضول مگرد کآرزو را کرانه نیست پدید آز را خاک سیر داند کرد. (از تاریخ ادبیات دکتر صفا ج 1 چ 2 ص 560 و 561) و رجوع به همین مأخذ و لباب الالباب ج 1 ص 13، 14، 119 و تعلیقات چهارمقاله بقلم دکتر معین ص 74، 75، 472 و احوال و اشعار رودکی ج 3 ص 1133 شود
