احمد بن محمد ابی بدیل سجاوندی. عوفی او را از افاضل عراق و به لقب ’الامام الکبیر ملک الکلام’ ذکر کرده و کتابی در تفسیر قرآن مجید تحت عنوان ’انسان عین المعانی’ بدو نسبت داده است. از اوست: اقبال وفادار است ز آن روی وفادارش ایام نگونسار است زان زلف نگونسارش بر خاک درش دیده در حسرت باد سرد آب است و ندارد آب بی آتش رخسارش. و رجوع به لباب الالباب چ لیدن ج 1 ص 282 و 363 شود
