ابن عوف غنوی، ملقب به مجبر. از شعرای جاهلیت. اصمعی گوید: وی دروصف خیل قوی باشد. مرزبانی در الموشح گوید: خبر دادما را محمد بن الحسن بن درید و گفت آگاه ساخت ما را ابوحاتم و گفت حدیث کرد مرا اصمعی و گفت: طفیل الغنوی در برخی از اشعار اشعر از امروءالقیس است. و نیز گوید اصمعی گفت نابغه و زهیر و اوس نیکو وصف خیل نکردندی. طفیل غنوی لغت به نهایت رسانیده است و نیز مرزبانی گوید: خبر داد ما را ابن درید و گفت ابوحاتم ما را آگاه گردانید و گفت حدیث کرد مرا اصمعی و گفت: طفیل غنوی از زهیر به شعراء اولین اشبه بود. او راست: ظعائن ابرقن الخریف وشمنه و خفن الهمام ان تقاد قنابله. و همو راست: هجان البیاض اشربت لون صفره (عقیله جوّ عازب لم یحلل). ان النساء متی ینهین عن خلق فانّه واقعٌ لابدّ مفعول. قال طفیل یذکر الموت: مضوا سلفاً قصدالسبیل علیهم و صرف المنایا بالرجال تقلب. و نیز او راست: ان ّ النساء کاشجار نبتن معاً منهاالمرار و بعض المرّ مأکول. (الموشح ص 34، 41، 47، 196) (الجواهر ص 118) (عقدالفریدج 7 ص 140) (عیون الاخبار ج 3 ص 67 و ج 4 ص 113)
