معنی متهیئه متهیئه (مُ تَ هََ یْ یِ ءَ) شترماده ای که پالیز (کذا) نخست آبستن گردد. (از منتهی الارب). شتر ماده ای که کمتر تخلف از آبستنی میکند پس از جفت شدن با نر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط) لغت نامه دهخدا
