معنی متبوء متبوء(مُ تَ بَوْ وَ) از ’ب وء’، جای باش. (منتهی الارب) (آنندراج). جائی که در آن گاو را نگاه می دارند و جای باش ستور، آنجای از زهدان که در آن جنین است. (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط). و رجوع به تبوء شود لغت نامه دهخدا
