معنی متب متب (مُ تِب ب) از ’ت ب ب’، سست و ضعیف گرداننده. (آنندراج). هر آنچه ضعیف و ناتوان و زبون باشد. (ناظم الاطباء). اتب اﷲ قوته، سست و ضعیف گرداند او را خدای. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
