معنی مبهی
- مبهی (مُ)
- خالی و معطل کننده خانه را. (از منتهی الارب) (آنندراج). خالی کننده و ویران گذارندۀ خانه. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، فارغ و تهی سازنده آوند را. (از منتهی الارب) (آنندراج). تهی کننده آوند، پاره کننده جامه و خیمه، معطل کننده اسبان و آسوده کننده آنها را از جنگ. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)