نیکلا. از حکمای فرانسه است که در سال 1638م. در پاریس به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیل در صنف کشیشان داخل شد و پس از خواندن کتابهای دکارت به حکمت دلبستگی یافت و تا پایان عمر جز مطالعه و تألیف و تصنیف در مباحث حکمتی کاری نکرد و در سال 1715 در هفتاد و هفت سالگی در گذشت. مالبرانش در نویسندگی دارای مقامی بلند است و تصنیف های متعددی دارد که مهمترین آنها ’جستجوی حقیقت’ نام دارد. از مصنفات مهم دیگر او ’تفکرات مسیحی’ و ’گفتگو در مابعدالطبیعه’ و ’رساله ای در اخلاق’ را می توان نام برد. آراء فلسفی مالبرانش بطور کلی از دکارت گرفته شده و او یکی از دانشمندانی است که روش دکارت و عقاید او را در منطق و ریاضیات و طبیعیات ترویج و توضیح نموده است و در مابعدالطبیعه بیش از دکارت به اگوستین یعنی در واقع به افلاطون نزدیک شده و به مثل افلاطونی بدرستی معتقد است تا آنجا که او را افلاطون مسیحی لقب داده اند. دو فقره از آراء مالبرانش معروف است: یکی آنکه ’انسان آنچه می بیند در خدای می بیند’، دیگر اینکه ’فعل همه از خداست و آنچه را عادهً علت می گویند علت ذاتی نیست بلکه علت عرضی یا سبب است’. (از سیر حکمت در اروپا ج 2 ص 14-19). و رجوع به همین مأخذ شود
