حندقوقای بستانی است و بدین اسم خوانند و میسن را نیز بدین اسم خوانند و میسن نوعی از نیلوفر است که در مصر وی را حریرا خوانند و آن نیلوفر دیگر اعرابی گویند و گویند لوطوس نوعی از سدر است و این قول بعید است، (از اختیارات بدیعی)، ابوریحان گوید: لوطوس ’دوس’ گوید منبت وی در مصر است و نبات او در میان آب بود و لون نبات او سفید است بر رنگ نبات جود، گویند چون آفتاب طالع شود نبات او از هم گشاده و پریشان گردد و چون آفتاب فرورود باز به هم آید و جمع شود و درذرت پنهان شود و میوۀ او به رمان السعال مشابهت دارد او را خام و پخته بخورند آن طعم زردۀ تخم مرغ بود، (ترجمه صیدنۀ ابوریحان)، میسن، (از تحفۀ حکیم مؤمن)، حندقوقی، (تذکرۀ ضریر انطاکی)، صاحب برهان گوید: به معنی انده قوقو باشد به لغت یونانی و آن دوائی است که آن را حندقوقی خوانند و بهترین آن صحرائی بود و آن را لوطوس اغریوس خوانند به یونانی، چه اغریوس صحرا را گویند، کلف و بهق را نافع است، (برهان)
