غذا. طعام. اصطلاحی متداول خانقاه و تکیۀ درویشان و صوفیان، چنانکه در شعرهای مولوی همیشه با صوفی همراه آمده و در عبارت مقامات حمیدی نیز که ذیلاً بیاید. اقسام طعامهای لذیذ و طعام در نان تنک پیچیده. (از جهانگیری) : خواستم تا از فائدۀ آن محروم نماند... صورت آن اجتماع از وی ننهفتیم و قصۀ لوت و سماع با وی بگفتیم. (مقامات حمیدی). چون طفل خرد کو شود از لوتها بزرگ جسم صغیر من شد از اسرار من کبیر. سوزنی. تا چنو خر ز بهر پشماگند ببرد گاو لوت و نقل و شراب. سوزنی. دی مرا حاجب امیر بخشم گفت رو کت امیر ندهد لوت. انوری. گه ز نان طفل می زن لوتهای معتبر گه ز سیم بیوه می خر جامه های نامدار. کمال اسماعیل. رو که بر لوت شکر نی برزدم کوری آن وهم کو مفلس بدم. مولوی. لوت خوردند و سماع آغاز کرد خانقه تا سقف شد پر دود و گرد دود مطبخ گرد آن پا کوفتن ز اشتیاق و وجد و جان آشوفتن. مولوی. پیش او هیچ است لوت شصت کس کر کند خود را اگر گوئیش بس. مولوی. گفت نان و زاد و لوت دوش من میکشم از بهر قوت این بدن. مولوی. لوتش آورد و حکایتهاش گفت کز امید اندر دلش صد گل شکفت. مولوی. سایۀ رهبر به است از ذکر حق یک قناعت به ز صد لوت و طبق. مولوی. نیست لوت چرب تیغ و خنجر است جان بباید تافت چه جای سر است. مولوی. مرد گفتش گوشت کومهمان رسید پیش مهمان لوت می باید کشید. مولوی. هم در آن دم آن خرک بفروختند لوت آوردند و شمع افروختند. مولوی. ذات ایمان نعمت ولوتی است هول ای قناعت کرده از ایمان به قول. مولوی. چون روان باشی روان و پای نه می خوری صد لوت و لقمه خوارنه. مولوی. شیرخواره کی شناسد ذوق لوت. مولوی. و طعامهم [ای اهل بلاد هرمز السمک و التمر المجلوب الیهم من البصره و عمان و یقولون بلسانهم ’خرما و ماهی، لوت پادشاهی’ معناه التمر و السمک طعام الملوک. (ابن بطوطه). احمد ز ریاضت نشدت کشف بزن لوت از اهل دل ار نیستی از اهل شکم باش. احمد اطعمه. ، تکه و لقمۀ بزرگ. (برهان) محل بی آب و علف را گویند
