لطف الله (مولانا...) از فضلا و شاعران و صوفیان اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم است. اشعاری در مدح پیشوایان مذهب شیعه سروده است و مدایحی نیزبرای میران شاه بن تیمور لنگ. در اواخر عمر از نیشابور به ده قدمگاه رفته و در آنجا انزوا گزیده و به سال 810 هجری قمری در همان ده وفات یافته است. او راست: دیشب ز سر صدق و صفای دل من در میکده آن روح فزای دل من جامی به من آورد که بستان و بنوش گفتم نخورم گفت برای دل من. رجوع به ریحانه الادب ج 6 ص 280 و مرآت الخیال ص 57 و مجالس المؤمنین ص 251 شود
