معنی لاطیٔ لاطیٔ(طِءْ) نعت فاعلی از لطاء به معنی دوسیدن به زمین و چسبیدن. (از منتهی الارب) : و هو نبات لاطی ٔ مع الارض له رؤس رخوه. (ابن البیطار). چسبنده به زمین، قبری لاطی ٔ، گوری با زمین هموار. (مهذب الاسماء) لغت نامه دهخدا
