مطلق کرک را گویند از هر حیوانی که باشد، (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 310) : خارکش را که پشت بود زگیش دیدبر دوش خویش خلعت و گیش، هاتف (از شعوری)، ، کرک سمور را نیز گویند، (فرهنگ شعوری ج 2 ص 310) : به منعم نه زربفت و نه گیش ماند نه صد پاره خرقه به درویش ماند، هاتفی (از شعوری)، گیش سیاه بر سر آن شوخ دلستان مانند ابر بر سر خورشید سایبان، هلالی (از شعوری)، این لغت مخصوص به این فرهنگ است
