کنایه از عذر آوردن و بهانه کردن باشد. کنایه از بهانه آوردن و درنگ کردن است. (آنندراج). اظهار تفکر و تحیر. (غیاث) : ز تیغی کآنچنان گردن گذارد چه خارد خصم اگر گردن نخارد. نظامی. پس از صد وعده کم دادی ترا امروز می بینم بیاور بوسه ای، گردن چه میخاری چه میگویی ؟ اوحدی. گره تا میتوانی باز کن از کارمحتاجان چو بیکاران به ناخن گردن خود را مخار اینجا. صائب. ، ستیزیدن و درافتادن با کسی: با خود مرا به خشم میار ای چرخ گردن مخار ضیغم غضبان را. قاآنی
