در بعضی مآخذ آمده، کنایه از آفتاب و روز است: از پشت سیاه زین فروکرد بر زردۀ گامران برافکند، خاقانی، و در بعضی نسخ ’کامران’ آمده و مؤلف برهان در ’زردۀ کامران’ آورده کنایه از آفتاب و روز است و ’زرده’ خود بمعنی ’اسبی است زردرنگ’، (برهان)، و اگر ’گامران’ صحیح باشد نعت فاعلی مرخم است بجای گام راننده (گام زننده) که همان اسب باشد
