گیاهی است که در ایام بهار از میان زراعت گندم و جو روید و غوزه دار و کنگره دار مانند غوزۀ لاله و در درون آن چند دانۀ گندم نارسیده و خوردن آن مستی آورد. اگر بیشتر خورند مردم رابیشعور کند و دیوانه سازد. (برهان). و بخاطر میرسد که به کاف تازی باشد و معنی ترکیبی بنگ خام یعنی بنگ صرف. (رشیدی، از حاشیۀ برهان چ معین) : تا بنگ و گال بنگ به دیوانگی کشند دیوانه باد خصم تو از بنگ و گال بنگ. سوزنی. گر بی هنر ز خست طبع لئیم خویش آیدبه پیش مهر گیا برگ گالبنگ آری عجیب نیست چنین ها از آن کسی کس ساخته است مغز خر و گال بنگ و دنگ. درویش علی (از جهانگیری). رجوع به اراقوا و اراقو شود
