از حروف مقطعۀ قرآن کریم است و در آغاز سورۀ مریم آمده است. در ترجمه تفسیر طبری، در معنی آن آرد: ’این صورت سوگند است که خدای همی یاد کند’. در ترجمان القرآن آرد: به قول ابن عباس ’ک’ از کافی، ’ه’ از هادی، ’ی’از حکیم، ’ع’ از علیم، ’ص’ از صادق مأخوذ است، یعنی خداوند کفایت کننده راه نمایندۀ تأییدکننده دانای راستگوی، و اﷲ اعلم. (ترجمان القرآن) : کاف کافی آمد ازبهر عباد صدق وعده کهیعص. مولوی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به الم (الف لام میم ) شود
