طفلی را گویند که بر سر راه انداخته باشند، (برهان)، بچه ای که از سر راه بردارند، لقیط، (ناظم الاطباء)، یافتۀ کوی، کودکی که وی را در راهی افکنده باشند و کسی او را برداشته و تربیت کند، بچۀ سرراهی، (فرهنگ فارسی معین)، بچۀ سرراهی، منبوذ، ابناءالسکک، لقیط، (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، در لغت اسدی آن را مرادف حرام زاده و سند و سنده آورده است ولی معنی اولی آن بچۀ سرراهی است و آن اعم از سند و غیر سند است، مجازاً، حرام زاده، (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، حرام زاده، (ناظم الاطباء)
