قفس مرغان را گویند، (برهان) (آنندراج)، قفص باشد، اما در این معنی و مثالش از منجیک تأمل است، (از فرهنگ رشیدی)، فرهنگ نویسان این دو بیت را شاهد آورده اند: گر بپرد مرغ جان از کوفجان تن مرا همچنان اندر هوایت تا قیامت پر زند، منجیک (از فرهنگ رشیدی و جهانگیری)، جز شاخسار زلف تواش آشیان مباد چون مرغ روح ما پرد از کوفجان تن، سکونی جرفادقانی (از جهانگیری)، حقیقت آن است که کوفجان به معنی کوچ و کوفج و قفص است، یعنی طایفۀ کوه نشینان کرمان در معنی کلمه مزبور قفص و قفس نوشته بودند و این دو را بعضی به فتح اول و دوم خوانده به معنی قفس مرغان گرفته اند و ’سکونی’ آن را به غلط به همین معنی به کار برده است و انتساب بیت اول به منجیک مورد تأمل است، (حاشیۀ برهان چ معین)، رجوع به کوفج و مادۀ بعد شود
