موی پیچیده را گویند و به عربی مجعد خوانند و بمعنی کاکل. (برهان). بمعنی زلف پیچیده که به عربی مجعد خوانند. (انجمن آرا) (آنندراج). موی پیچیده و بمعنی زلف نیز آمده و به کاف فارسی (گلاله) نیز آمده. (غیاث). بمعنی کاکل و پرچم نیز استعمال می شود و بیشتر زلف وکاکل اهالی تبرستان خاصه دیالمۀ گیلان چنین است... و آن را کلالک نیز گویند. (آنندراج) (انجمن آرا). موی پچیدۀ تابدار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). زلف آویزان بر پیشانی و کاکل. (ناظم الاطباء) : گشت جهان کودک دوازده ساله از سمنش روی و از بنفشه کلاله. ناصرخسرو. از عشق آن دو نرجس وز مهر آن دولاله بی خواب و بی قرارم چون بر گلت کلاله. سنائی. سر کلالۀ او برگ لاله بسپردی اگر نسازدی آن لاله از کلاه سپر. سوزنی. ظلمتی گشته از نوالۀ نور لاله ای رسته از کلالۀ حور. نظامی. سرنهادم خمار می در سر بر گل خشک با کلالۀ تر. نظامی. چون دید که دیلمست خاموش کردش ز کلاله کوردین پوش. نظامی (لیلی و مجنون ص 243). گوهر به کلاله کان برافشاند وز گوهرکان شه سخن راند. نظامی. اگر کلالۀ مشکین ز رخ براندازی کنند در قدمت عاشقان سراندازی. سعدی. نسیم در سر گل بشکند کلالۀ سنبل چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید. حافظ. ز دست برد صباگرد گل کلاله نگر شکنج گیسوی سنبل ببین بروی سمن. حافظ. آن نافۀ مراد که می خواستم زبخت در چین زلف آن بت مشکین کلاله بود. حافظ. بت دیلم مه مشکین کلاله به مشکین چین گرفته روی لاله. (از انجمن آرا). ایا شکسته سر زلف ترک شیرازی کلاله های تو جراره های اهوازی. هدایت (از آنندراج). هر شب به یاد طرۀ مشکین کلاله ای مائیم و گوشه ای و سرشکی و ناله ای. هدایت (از آنندراج). - کلالۀ خاک، تودۀ خاک: بر فرق چمن کلالۀ خاک پیچیده شود چو مار ضحاک. نظامی. ، دستۀ گل. (برهان) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). جام گل. کاسۀ گل: در فصل ربیع کلالۀ لاله از قلال جبال... چون قندیل عقیقین از صوامع رهابین تابان. (سند بادنامه ص 120). - کلاله زار، جایی که گل فراوان است: باغ ار چه گل و کلاله زار است از عکس رخت نواله خوار است. نظامی. ، در اصطلاح گیاه شناسی، برجستگیها یا رشته های بالای مادگی گیاه را گویند. (فرهنگ فارسی معین). در گیاه شناسی ثابتی ذیل مادگی آمده، تخمدان غالباً دارای استطاله باریکی بنام خامه است و انتهای آن را که اغلب قطور و مسطح می باشد کلاله می نامند. سطح خارجی کلاله را غالباً موهای کوچک یک سلولی بنام پاپیل می پوشاند. (گیاه شناسی ثابتی ص 418) و رجوع به گیاه شناسی گل گلاب ص 177 شود
