کلافه، و آن ریسمانی باشد خام که از دوک به چرخه پیچند. (برهان) (ناظم الاطباء). کلاوه. (حاشیۀ برهان چ معین) : آن را که با مکوی و کلابه بود شمار بربط کجاشناسد و چنگ و چغانه را. شاکر بخاری. پیچ پیچ است و بددرون و دغل راست گوئی کلابۀ لاس است. اثیر اخسیتکی. ، غلولۀ ریسمان. (برهان). گلوله ریسمان. (ناظم الاطباء) : رابعه گفت کلابۀ ریسمان رشته بودم تا بفروشم و از آن قوتی سازم. بفروختم و دو درست بستدم. (تذکرۀ الاولیاء) ، چرخه و آن چرخی باشد کوچک که ریسمان را از دوک در آن پیچند. (برهان) (ناظم الاطباء). چرخه ای بود که جولاهان ریسمان بر او زنند. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 457). چرخی بود که ریسمان بر او تابند. (حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). چرخک بود که جولاهان ریسمان برآن زنند تا از آن به کار برند. (صحاح الفرس) : اگر بیند بخواب اندر قرابه زنی را بشکند میخ کلابه. طیان. ریسمان بر کلابه میزد و سرریسمان گم شده بود و باز نمی یافت. (اسرارالتوحید ص 172). زانکه این اسماء و الفاظ حمید از کلابه آدمی آمد پدید. مولوی. پس کلابه تن کجا ساکن شود چون سررشته ضمیرت میکشد. مولوی. ، ریسمانی که بر چهار دست و پای استر بندند وآن را راهوار کنند. (ناظم الاطباء)
